ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ ﺩﻭﻧﻔﺮﻩ ﻣﻦ و ﺳﺎﻣﻴﺎﺭ...

ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ...ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﺸﻴﻢ...ﻓﻘﻂ 1 ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻧﺪﻩ!...ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ..ﺣﺲ ﻏﺮﺑﻴﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ..ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻡ ﻣﻴﺮﺳﻢ و ﺭﻭﯼ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ..ﺍﺯ ﻳﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﻟﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﻟﮕﺪ ﺯﺩﻧﺖ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺧﻴﻠﯽ ﺗﻨﮓ ﻣﻴﺸﻪ..ﺍﻼﻥ 9 ﻣﺎﻫﻪ ﮐﻪ ﺷﺐ و ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺪﻡ ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯽ..ﺗﻮ ﺧﻮﺷﯽ و ﺳﺨﺘﯽ ، ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺟﺪﺍ ﻧﺸﺪﯼ...ﺍﻳﻦ ﻓﻗﻂ ﻣﻴﺘﻮﻧﻪ ﻳﻪ ﻣﻌﺠﺰه ﺑﺎﺷﻪ و ﺗﺠﻠﯽ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻢ..ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺷﮑﺮﺗﺘﺘﺘﺘﺘﺘﺘﺖ...

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻴﺮﻡ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﮑﺎﭖ ﻧﻬﺎﻳﯽ و ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺷﻪ ﻋﺰﻳﺰﻡ...ﺗﺎ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﻪ ﻣﻴﺎﯼ ﺑﻐﻠﻢ ﮔﻞ ﻣﺎﻣﺎﻥ....

ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻳﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﻩ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻤﺪﻳﮕﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻴﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﻟﻢ...ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﺗﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﯼ ﺧﺎﮐﯽ، ﺑﺎﺯﻡ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺻﺒﻮﺭ و ﺁﻗﺎ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻗﺸﻨﮓ ﺭﻭ ﺛﺒﺖ ﮐﻨﻪ!